Użytkowanie produktu

Obliczanie różnych jednostek przekładni – Najważniejsze wzory dla napędów zębatych

Ponieważ w projektowaniu kół zębatych bardzo ważne jest ich prawidłowe zazębianie się i zminimalizowanie zużycia, należy przeprowadzić różne podstawowe obliczenia. Terminy takie jak moduł, średnica podziałowa i liczba zębów odgrywają tu ważną rolę. W tym artykule zajmujemy się najważniejszymi aspektami obliczania przekładni i tym, co należy wziąć pod uwagę przy tym obliczaniu.

Ważne parametry do obliczania przekładni

Należy uwzględnić wiele parametrów i wymiary określone w konstrukcji przekładni, aby idealnie dostosować jej geometrię do wymagań późniejszego zastosowania.

Parametry geometrii przekładni:

  • Rozstaw osi a
  • Przełożenie przekładni zębatej i
  • Moduł m
  • Średnica podziałowa
  • Liczba zębów e
  • Średnica podziałowa dw
  • Średnica podstaw df
  • Średnica wierzchołków da

Moduł kół zębatych

Moduł (liczba mnoga: moduły) jest wymiarem stosowanym do obliczania przekładni, który jest określony w milimetrach i znormalizowany zgodnie z normą DIN 780.

Moduł jest miarą rozmiaru zębów kół zębatych.

Podczas projektowania par kół zębatych należy zachować ostrożność, aby używać wyłącznie kół zębatych o tym samym module. Moduł oblicza się w następujący sposób:

m=\frac{ p }{ \pi } = \frac{ d_{w} }{ z } = \frac{ d_{a} }{ (z+2) }

3 różne średnice kół zębatych

Przy obliczaniu średnicy koła zębatego istotne są trzy ważne zmienne.

Średnica wierzchołków zębów da

Średnica okręgu wierzchołków zębów da oznacza średnicę okręgu złożonego z wierzchołków zębów koła zębatego. Wynika to ze średnicy podziałowej wysokości główki zęba.

d_{a}= d_{w} + 2 \times m

lub

d_{a}= m \times (z+2)

Średnica podstaw zębów df

Średnica podstaw zębów df oznacza średnicę okręgu złożonego z podstaw zębów koła zębatego. Wynika ze średnicy podziałowej i wysokości podstawy zęba.

d_{ f } = d - 2h_{f}

Średnica podziałowa dw

Średnica podziałowa dw opisuje wyimaginowaną linię biegnącą między średnicą wierzchołków a średnicą podstaw. Średnica podziałowa jest mocno określonym wymiarem koła zębatego i może być wykorzystana do określenia rozstawu osiowego.

d_{ w } = m \times z

Rozstaw osiowy kół zębatych w przekładni

Rozstaw osiowy a określa odległość między dwoma punktami środkowymi dwóch kół zębatych i wynika ze średnic podziałowych tych dwóch kół zębatych (df,1, df,2).

a = \frac {d_{f,1} + d_{f,2}} {2}

lub

a = \frac {z_{1} + z_{2}} {2} \times m

Rozstaw zębów kół zębatych w przekładniach

Liczba zębów z wskazuje, ile pojedynczych zębów znajduje się na powierzchni zazębienia koła zębatego. Wyprowadza się ją ze średnicy podziałowej i modułu.

z = \frac {d_{a} + 2m} { m }

Obliczanie przekładni zębatych

Najprostszą formą przekładni zębatej jest połączenie ze sobą dwóch lub więcej kół zębatych. Najważniejsze parametry przekładni wszystkich typów to przełożenie i sprawność.

Przełożenie przekładni

Jedną z głównych cech przekładni jest osiągnięcie konwersji prędkości wejściowej (napędu) na prędkość wyjściową (wyjścia). Ta właściwość jest nazywana przełożeniem przekładni zębatej, w zależności od wymiarowania danych kół zębatych, może być większa niż prędkość wejściowa (przełożenie przekładni) lub mniejsza niż prędkość wejściowa (przełożenie redukcyjne).

Przełożenie przekładni i można wyrazić jako stosunek prędkości n napędu na i prędkości wyjściowej nab.

i = \frac {n_{an} } { n_{ab} }

Alternatywnie, przełożenie można określić na podstawie liczby zębów (za, zab) lub średnicy podziałowej (da, dab).

i = \frac {z_{ab} } { z_{an} } = \frac {d_{ab} } { d_{an} }

W przypadku przekładni wielostopniowych przełożenia poszczególnych stopni są mnożone przez siebie i ich iloczyn ostatecznie stanowi całkowite przełożenie przekładni iges dla stopni 1, 2, n.

i_{ges} = \frac {n_{an, 1} } { n_{ab, 1} } \times \frac {n_{an, 2} } { n_{ab, 2} } \times \frac {n_{an, n} } { n_{ab, n} } = {i_{1} } \times { i_{2} } \times i_{n}

Obliczanie sprawności

Sprawność przekładni η definiuje się jako stosunek mocy użytkowej PNutz i mocy dostarczanej PZu. Różnica między mocą użytkową a dostarczaną jest przede wszystkim tracona jako energia cieplna powodowana tarciem między materiałami elementów przekładni. Im większe tarcie ślizgowe między kołami zębatymi, łożyskami i osiami, tym niższa sprawność przekładni.

\eta = \frac {P_{Nutz} } { P_{Zu} }

W przypadku przekładni wielostopniowych sprawności poszczególnych stopni mnoży się przez siebie i ostateczny wynik to ogólna śprawność ηges dla stopni 1, 2, n.

\eta_{ges} = \frac {P_{Nutz, 1} } { P_{Zu, 1} } \times \frac {P_{Nutz, 2} } { P_{Zu, 2} } \times \frac {P_{Nutz, n} } { P_{Zu, n} } = {\eta_{1} } \times { \eta_{2} } \times \eta_{n}

Prosty przykład obliczeń dla przekładni zębatych

Typowym scenariuszem zastosowania przekładni zębatych jest określona odległość między dwoma wałami, po których przenoszona ma być jakaś siła przy danym przełożeniu.

Poniższy przykład obliczeń - z wartościami praktycznymi - opiera się na uproszczonym wymiarowaniu. Celem jest obliczenie parametrów konstrukcyjnych dla koła napędowego i koła wyjściowego.

  • W praktyce nie da się dokładnie zmierzyć wartości, więc parametry podaje się z tolerancją 5%.
  • Wszystkie jednostki długości podano w milimetrach [mm].
  • Obliczanie przekładni zębatych zależy od doświadczenia z praktycznych zastosowań. Przy projektowaniu przekładni należy postępować zgodnie z zaleceniami.
  • Siła jest zwykle przenoszona z dużego koła zębatego (koło napędowe) na mniejsze koło zębate (koło wyjściowe).
  • Indeks 1 odnosi się do dużego koła napędowego (np. dw,1).
  • Indeks 2 odnosi się do mniejszego koła wyjściowego (np. dw,2).

Wartości zadane:

  • Przełożenie przekładni i = 1,9 ... 2.1- pożądane przełożenie wynosi 2.
  • Rozstaw osiowy a = 33,25 mm ... 36,75 mm- rzeczywisty rozstaw osiowy wynosi 35 mm.
  • Minimalna liczba zębów mniejszego koła zębatego z2, min = 11.
  • Stała luzu wierzchołka k=1,25.

Porada: Zawsze zakładaj co najmniej 11 zębów. W przeciwnym razie występuje zużycie, ponieważ koła zębate nie zazębiają się ze sobą zupełnie.

Należy ustalić niezbędne parametry projektowe:

  • Rzeczywisty odstęp osiowy.
  • Średnice różnicowa, podstaw, wierzchołków

Najpierw oblicza się liczbę zębów napędu.

Do tego celu używa się podanej liczby zębów z2 na wyjściu. Ze względu na tolerancję, dolną i górną granice przełożenia stosuje się raz.

Najpierw granica dolna:

z_{1,min} = 11 \times 1.9
z_{1,min} = 20.9

Teraz granica górna:

z_{1,max} = 11 \times 2.1
z_{1,max} = 23.1

Liczba zębów to zawsze liczba całkowita i zaokrąglana odpowiednio w górę lub w dół. Ponadto zawsze wybiera się nieparzystą liczbę zębów.

Porada: Szczególnie korzystną liczbą zębów jest liczba pierwsza - poprawia to trwałość przekładni.

Dlatego wybieramy parowanie liczb zębów z1 = 23 i z2 = 11.

Obliczamy moduł z liczby zębów i rozstawu osiowego

W tym celu zmieniamy wzór rozstawu osiowego i stosujemy wartości dla z1 = 23 i z2 = 11, jak również rzeczywiste rozstawy osiowe a = 35 mm:

m = \frac {2 \times 35 \mathrm{mm}}{23 + 11}
m = 2.06 \mathrm{mm}

Wybieramy moduł 2 mm .

Należy określić rzeczywiste przełożenie przekładni i rozstaw osiowy

Ze względu na zaokrąglenie w górę lub zaokrąglenie liczby zębów z1 = 23 i z2 = 11 należy upewnić się, że rzeczywiste przełożenie i rozstaw osiowy nadal mieszczą się w określonych granicach tolerancji.

Rzeczywiste przełożenie:

i_{tat} = \frac{23}{11}
i_{tat} = 2.09

Rzeczywiste przełożenie przekładni mieści się w granicach tolerancji. Te obliczenia można kontynuować.

Rzeczywisty odstęp osiowy.

a = \frac {23 + 11} {2} \times 2 \mathrm{mm}
a = 34 \mathrm{mm}

Rzeczywisty odstęp osiowy również mieści się w granicach tolerancji.

Teraz parametry konstrukcyjne kół zębatych można obliczyć za pomocą znanych wzorów

Średnice podstaw i średnice wierzchołków zależą od średnic podziałowych. Dlatego najpierw obliczane są odpowiednie średnice podziałowe.

Średnica podziałowa koła napędowego z modułem m = 2 mm i z1 = 23:

d_{ w,1 } = 2 \mathrm{mm} \times 23
d_{ w,1 } = 46 \mathrm{mm}

Średnica podziałowa koła wyjściowego z modułem m = 2 mm i z2 = 11:

d_{ w,2 } = 2 \mathrm{mm} \times 11
d_{ w,2 }= 22 \mathrm{mm}

Średnica podstaw koła wejściowego z luzem wierzchołka k = 1,25:

d_{ f,1 } = 46 \mathrm{mm} - 2 \times 1.25 \times 2 \mathrm{mm}
d_{ f,1 } = 41 \mathrm{mm}

Średnica podstaw koła wyjściowego z luzem wierzchołka k = 1,25:

d_{ f ,2} = 22 \mathrm{mm} - 2 \times 1.25 \times 2 \mathrm{mm}
d_{ f ,2} = 17 \mathrm{mm}

Średnica wierzchołków koła wejściowego:

d_{a,1} = 2 \mathrm{mm} \times (23 + 2)
d_{a,1} = 50 \mathrm{mm}

Średnica wierzchołków koła wyjściowego:

d_{a,2} = 2 \mathrm{mm} \times (11 + 2)
d_{a,2} = 26 \mathrm{mm}

W pełni zaprojektowane koła zębate